چون شير به خود سپه شكن باش

گويا مرحله تصميم گيري مهمترين قدم است. كسي كه اطلاعات، توانايي و انگيزه كافي داشته باشد، موفق خواهد بود.

البته خود من فاقد اين شرايط بوده ام! در چند مرحله انديشيده ام كه ايران از خيلي لحاظ از نيوزيلند و هر كشور ديگري بهتر است. حتي اگر لازم به جلاي وطن باشد، تركيه مرا مناسب تر خواهد بود...

يك مطلب كلي مهمتر هم انديشه هاي نابهنگام مهاجرت هستند. مثلا چند شب پيش فكري به سرم زد و از رختخواب برخاستم و ايميلي به بانكي در نيوزيلند زدم. البته اين چندمين بار بود كه چنين انديشه هايي نابهنگامي به سرم مي زد. البته فقط انديشه هاي خودي نيستند، بلكه ممكن است در سفر باشيد و افيسر ايميل بزند و مدركي را سريعا بخواهد.

مهمتر اين كه هميشه در بحبوحه هستيد. يعني يه سري مسايلي برايتان مطرح مي شود كه دو به شك مي شويد. يك گروه از مسايلي كه براي ما ايراني ها درست كرده اند مسايل ارزي هستند كه حافظه دار، متغيير با زمان و ناخطي هستند. (بچه هاي برقي درك مي كنن!!)

بعدش هم كه همه چيز حل مي شود، يك نگاهي به پشت سر مي اندازيم و مي انديشيم كه آيا واقعا ارزشش را داشت؟ آيا اگر اين همه فكر و زمان را درجاي ديگري هزينه مي كرديم، ثروتمندتر نبوديم؟ ( براي نسل سوخته اي كه ما هستيم، اين سوال محلي ندارد!!!)

اصلا بعضي ها بعد از چند ماه اقامت در نيوزيلند به اين نتيجه مي رسند كه برگشت بهتر از ماندن است، و بقول معروف: درونمون خودمونو مي سوزونه و بيرونمون ديگرونو.

متاسفانه هيچ كتاب يا سايتي نيست كه كليه قوانين مهاجرتي را داشته باشد و به روز هم باشد. بعضا هم در موقعيت هايي قرار مي گيريد كه جز خودتان نمي تواند آن را حل كند. يك راه حل، گرفتن وكيل است. البته كه وكيل نمي تواند همه كارهاي شما را انجام بدهد و بعضا نتيجه منفي حاصل مي كند. پس چون شير به خود سپه شكن باش...

IPENZ...